Gizartearen
beharrizan material eta ez materialen asetze beharrak, ekoizpen
jarduerak egitera behartzen ditu kideak. Jarduera horien bidez,
behar diren ondasun eta zerbitzuak ekoizten dira. Ondoren, banatu egiten
dira gizakiek kontsumitu ditzaten.
Ekoizpen eta kontsumo prozesu honetan, arazo asko agertu
eta konpontzen dira. Agente ekonomiko guztiek erabakiak hartzen
dituzte etengabe. Honela, ekoizpenean, enpresak erabaki behar du zein
ondasun sortuko dituen. Adibidez, kotxeak sortzen dituen enpresa batek
zer nolako ibilgailua merkaturatuko duen erabaki beharko du eta teknologia
robotizatua edo eskulan gehiago erabiliko duen.
Kontsumoari
dagokionez, familiek erabaki beharko dute, beharrizanak asetzeko
eskaintzen zaizkien ondasun eta zerbitzuen artean nola banatuko dituzten
beren diru sarrerak.
|
Bizitzan zehar, etengabe aukeratu beharra
daukagu. Edozein alternatibak, zerbait hautatu eta beste zerbait ez hautatzera
derrigortzen gaitu. Baliabideak urriak direnez, beharrizan
bat asetzeari uko egitean, beste bat baino ezin dugu asetu. Ez dago jendeak
nahi duen guztia ekoizteko beste baliabide material, lan eta kapitalik.
Horregatik dauden aukeren artean, hautaketa egin behar da. Arazo honen
aurrean daude, familiak, enpresak eta gobernuak. Gobernuek,
enpresek eta familiek zertan gastatu edo zer ekoiztu aukeratzen dutenean,
beste aukera bati uko egiten ari dira. Ekoiztu ahal izateko
edo beste gauza bat lortzeko, baztertu behar den aukerari, Aukera
kostua deitzen zaio ekonomian.
a)
Ekoizpen aukeren kurba edo muga
Ekoizpen aukeren
mugak, gizarteari eskaintzen zaizkion aukerak eta haien artean
hautatu beharra erakusten du. Ekonomia bat ekoizpen aukeren mugan
egongo da, ekonomia horretako faktore guztiak ondasun eta zerbitzuen ekoizpenerako
erabiltzen direnean.
Adibidez: teknologia zehatza duen ekonomia batean,
bi ondasun ekoizten dira, mahatsa (txakolina egiteko) eta sagarra (sagardoa
egiteko). Egoera horretan, mahats gehiago ekoiztea erabakitzen badute,
sagar gutxiago ekoizteko prest egon behar dute. Ondorioz, elikadura beharrak
hobeto asetzeko, sagar kopuru jakin baten ekoizpenari uko egin behar diote.
Beraz mahats gehi ekoizteak, kostu bat dakarkio gizarteari, ekoitzi ez
den zahar kopurua alegia.
Mahats
unitate bat gehiago ekoizteko, ekoitzi behar ez den sagar kopurua.
Herrialde batean
baliabide guztiak osorik eta eraginkortasunez erabiltzen
badira, ondasun baten kopuru handiagoa ekoizteak, ezinbestean, beste
baten kopuru txikiago bat ekoiztu beharra ekarriko du, beraz,
aukera kostua edukiko du. |
Ikus
ezazu grafikoa
|